Akcija građana je objavila na svojoj stranici da je, zahvaljujući pritisku javnosti, spomenik narodnoj heroini iz Drugog svjetskog rata, Radojki Lakić uspravljen.

"Zajedno sa Sanelom Gojak, aktivistkinjom iz Sarajeva Akcija građana je pokrenula inicijativu da se spasi spomenik paloj heroini Radojki Lakić. U okviru inicijative, za sada, poslani su dopisi Kantonalnom zavodu za zaštitu kulturno-historijskog i prirodnog naslijeđa Sarajevo, Opštini Novo Sarajevo i Gradu Sarajevo. Do sada, zaprimljen je odgovor od Kantonalnog zavoda u kojem nam objašnjavaju tešku i komplikovanu situaciju u kojoj se nalazi naše kulturno-historijsko naslijeđe. Danas smo obaviješteni/e da je spomenik uspravljen! Radove su obavili radnici firme Neimar. Sanela nam je dostavila fotografiju koju objavljujemo u sklopu ovog članka. Nećemo mnogo filozofirati, samo ćemo prenijeti komentar koji Sanela je objavila na svom fb profilu: Ima nade! Ovaj primjer ćemo iskoristiti kao primjer snage pojedinke da utiče na pozitivne promjene u društvu", naveli su iz Akcije građana.

Spomenik je, prije nego što će se srušiti, nekoliko mjeseci stajao na poređanim ciglama, umjesto na željeznom postolju.

Druga bronzana bista ove revolucionarke nestala je, i još je nema, jedne augustovske noći 2011. iz dvorišta bijeljinske škole "Sveti Savo". Direktor te škole početkom rata Lazar Manojlović, kojem je bilo naređeno da je sruši i koji je to odbio, zbog toga je smijenjen, podsjetilo je Oslobođenje. Njen portret izložen je na izložbi "Restauracija u toku" Historijskog muzeja BiH, uz još četiri heroine NOB-a. 

Radojka Lakić je rođena 1918. u Skender-Vakufu. Još kao učenica bijeljinske gimnazije pristupila je revolcionarnom omladinskom pokretu i 1935. godine postala članica Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Po dolasku na Beogradski univerzitet, nastavila je političku aktivnost u okviru studentskog revolucionarnog pokreta i njegovih raznih udruženja. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije primljena je 1937. godine. Za vrijeme raspusta, odlazila je u Bijeljinu i Sarajevo, gdje je takođe politički delovala. Za vrijeme studija bila je u teškom materijalnom položaju, a zbog nerazumijevanja roditelja za njen revolucionarni rad odbila je da prima njihovu materijalnu pomoć i u decembru 1940. godine se zaposlila kao dnevničar u pošti u Beogradu.

Poslije Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, krajem maja 1941. godine napustila je okupirani Beograd i otišla u Bijeljinu, kod roditelja. Zbog opasnosti od hapšenja Radojka je otišla u Sarajevo. Odmah po dolasku u Sarajevo, posvetila se ilegalnom partijskom radu i uključila se u pripreme za ustanak. Poslije hapšenja vodećih komunista Sarajeva, Radojka je preuzela funkciju sekretara partijske ćelije na Baščaršiji i u najtežim uslovima nastavila sa ilegalnim radom.

Početkom septembra 1941. godine, uhapšena je i odvedena u zatvor. Osuđena je na smrt i streljana 28. septembra 1941. godine na Vracama u Sarajevu. Sahranjena je u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na Trebeviću, kod Sarajeva, a na mjestu njenog pogubljenja podignuta je spomen-ploča.

Ukazom Predsjedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), 8. juna 1945. godine, među prvim borcima Narodnooslobodilačke vojske, proglašena je za narodnog heroja.